مسجد شیخ لطف الله؛ یكی از زیباترین آثار تاریخی اصفهان است كه چشم هر بیننده ای را خیره میكند و نسبت به هنر هنرمندانی كه در انجام آن دخیل بودهاند به اظهار تحسین و اعجاب وا میدارد. این مسجد بینظیر كه شاهكار دیگری از معماری و كاشیكاری قرن یازدهم هجری است؛ به فرمان شاه عباس اول در مدت هیجده سال بنا شده و معمار مسجد، استاد محمدرضا اصفهانی بوده است.
تزئینات كاشیكاری آن در داخل از ازاره ها به بالا همه از كاشیهای معرق پوشیده شده است. این مسجد در میدان نقش جهان و روبروی کاخ عالی قاپو واقع شده که در دوران صفویه آن را مسجد صدر و فتح الله نیز می نامیده اند. سردر زیبا و پرکار مسجد در سال 1012 ه.ق. به پایان رسید، اما بقیه مسجد و تزئینات کاشیکاری آن تا سال 1028 به طول انجامید. کتیبه سردر که به خط ثلث بسیار زیبا با کاشی های سفید معرق بر زمینه لاجوردی نوشته شده، سال 1012 و امضاء علیرضا عباسی خوشنویس برجسته عصر صفوی را نشان می دهد.
گنبد مسجد شیخ لطف الله یكی از چند گنبد یك پوششی زمان صفویه است. بلندی آن تا آن اندازه است كه بتواند در كنار میدان خود نمایی كرده و بر آن فضا مسلط باشد. خمیدگی گنبد از نقطه برآمدگی بزرگ، ناگهان به سمت داخل گراییده و راس گنبد را تشكیل داده است و این فشار زیاد را دیوارهای قطور مسجد تحمل میكند. دیوارهای مسجد شیخ لطف الله، برای تحمل سنگینی و فشار گنبد، قطور ساخته شده اند، به طوری كه در قسمت پنجرهها قطر آن به یك متر و هفتاد سانتیمتر و در قسمت های اصلی به بیش از دو متر هم میرسد.
در ساختمان و تزئین اژدرهای سردر و جلوخان و همچنین سكوهای طرفین سردر، مرمرهای بسیار خوب به كار رفته و بقیه قسمت های جلوخان و سردر با كاشی های خشتی الوان و معرق زینت یافتهاند. در این تزئینات نقوش هندسی، گل و بوته، طاووس و همچنین كتیبه هایی به چشم میخورد كه به خط خوش نسخ و نستعلیق نوشته شده‌اند.
نقوش و رنگهای به كار رفته در كاشیكاری استادانه گنبد مسجد، از زیباترین كاشیكاری های موجود در معماری ایران است. نور درون مسجد از پنجرههای مشبكی كه در جوانب گوناگون ساقه گنبد ساخته شده‌اند تامین میشود. پرتوی كه از این پنجرهها به درون مسجد میتابد، علاوه بر ایجاد روشنایی كافی، خود به خود نمایشگر فضای روحانی بناست. ساقه گنبد با كاشی هایی آبی رنگ و نقوش گل و بوته و كتیبهای از كاشی های معرق، شامل چند سوره كوتاه از قرآن، تزیین شده است.
بدون دیدگاه